Η Sarah Bailey ταξιδεύει με τον έφηβο γιο της στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας και μοιράζονται μαζί ξεχωριστές εμπειρίες τέχνης, γαστρονομίας και…σερφ στο ποτάμι
Άρχισα να κάνω ταξίδια βομβαρδισμού αγάπης («love bomb trips») με τον μεγάλο μου γιο όταν ήταν οκτώ ετών. Ως έμπνευση είχε λειτουργήσει το βιβλίο Love Bombing του ψυχολόγου Oliver James, που συνιστά στον γονιό προσωπικά ταξίδια με το παιδί του, μακριά από τη δουλειά, το σχολείο και τα απαιτητικά αδέρφια του, ώστε να βρουν από κοινού τον χρόνο να «ξαναρυθμίσουν τον συναισθηματικό θερμοστάτη» της σχέσης τους. Η οργάνωση της περιπέτειας αυτής και η παραμονή μας σε μια πόλη που κανείς από τους δυο μας δεν ήξερε, αποδείχθηκαν τελικά πολύ απολαυστικές, αλλά και αναζωογονητικές. Το πρώτο μας ταξίδι ήταν στο Βερολίνο, όπου βυθιστήκαμε σε μια έκθεση για τον Ντέιβιντ Μπόουι, πήραμε τρένο από την Alexanderplatz έως το Tierpark για να δούμε μωρά-λεοπαρδάλεις του χιονιού και τριγυρίσαμε ξέγνοιαστα σε χιπ γκαλερί τέχνης, όπου ζωγραφίσαμε μαζί καθισμένοι στο πάτωμα.
Με τα 16α γενέθλια του γιου μου να πλησιάζουν, ήθελα να ετοιμάσω ένα ταξίδι που θα ικανοποιούσε τις εφηβικές του απαιτήσεις (όχι δηλαδή να ζωγραφίζουμε αυθόρμητα στο πάτωμα μιας γκαλερί), αλλά και που θα έμοιαζε εντυπωσιακό και ιδιαίτερο, επιτρέποντάς μας να επαναφέρουμε αυτό το στοιχείο του βομβαρδισμού αγάπης. Κάπως έτσι καταλήξαμε για Σαββατοκύριακο στο Μόναχο, την πρωτεύουσα της Βαυαρίας.
Καταφύγιό μας ήταν το ξενοδοχείο Ruby Rosi (Bayerstasse 21, 80335), ό,τι έπρεπε γι’ αυτή την απόδραση μητέρας και έφηβου γιου. Η ομάδα του Ruby είναι περήφανη για τη «λιτή πολυτέλειά» της, που προσφέρει στιλάτη, συνειδητά σχεδιασμένη φιλοξενία, με πολλές έξυπνες λεπτομέρειες, ζωντανή ατμόσφαιρα και τιμές που σε προτρέπουν να κλείσεις ξεχωριστά δωμάτια (εφόσον ο προσωπικός χώρος στην περίπτωσή μας ήταν και το σημείο-κλειδί για την επιτυχία του ταξιδιού).
Δεν ξέρω ποιος λάτρεψε περισσότερο το ξενοδοχείο. Προσωπικά, ευχαριστήθηκα τα αστραφτερά, ολόλευκα δωμάτια σε στιλ λοφτ διαμερίσματος, τα δωρεάν τζιν τόνικ (μόνο για τους ενήλικες!) και την περιποιημένη αίθουσα γιόγκα. Τον γιο μου εντυπωσίασε μάλλον το γεγονός ότι κάθε δωμάτιο είχε δικό του ενισχυτή Marshall, πράγμα που σημαίνει ότι είχε τη δυνατότητα να συνδέσει το κινητό του και να ακούσει την playlist του όπως της έπρεπε. Ή το ότι μπορούσε να πάρει μία από τις πολλές κιθάρες που κρέμονταν στον τοίχο στον χώρο του μπαρ και να παίξει ξέγνοιαστος στο δωμάτιό του (καθώς έχει εξαιρετική ηχομόνωση). Όσο για το πρωινό και τον άφθονο εξαιρετικό καφέ; Νομίζω ότι ο γιος μου θα μπορούσε να τρώει όλη μέρα λευκά λουκάνικα με μουστάρδα και πρέτσελ στον κοινόχρηστο χώρο του καθιστικού, διακοσμημένο με ιδιαίτερους συνδυασμούς παραδοσιακών βαυαρικών κιτς στοιχείων και street art. Είχαμε, όμως, πολλά να εξερευνήσουμε. Μας βοήθησε με τις συμβουλές της η φίλη Loukia Richards, Ελληνο-Βρετανίδα σχεδιάστρια κοσμημάτων, εκδότρια και πρωτοπόρος της πολιτιστικής σκηνής, που επισκέπτεται συχνά την πόλη, μεταξύ άλλων για να συμμετέχει στη Schmuck, την ετήσια Εβδομάδα Κοσμημάτων του Μονάχου, μία από τις πιο σημαντικές εκθέσεις του είδους στον κόσμο, που πραγματοποιείται κάθε Μάρτιο.
Και με τα πόδια, και με πατίνι
Η πρώτη μας στάση (μόλις 15 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο) ήταν το χαριτωμένο μπαρόκ «διαμάντι» του 18ου αιώνα, η Asamkirche (Sendlinger Str. 32, 80331), που χτίστηκε από δύο αδέρφια, τον γλύπτη Egid Quirin Asam και τον ζωγράφο Cosmas Damian Asam, ως η ιδιωτική τους εκκλησία. Τα επιχρυσωμένα αγάλματα (πρόκειται για σκελετούς!) και οι στριφογυριστές κολόνες ενθουσίασαν τον αγνωστικιστή απέναντι στην αρχιτεκτονική έφηβο γιο μου.
Ευτυχώς, η πόλη διασχίζεται εύκολα με τα πόδια ή με πατίνια Lime. Κοντά στην Asamkirche, πετύχαμε το αρτοποιείο Julius Brantner Brothandwerk (Brunnstrasse 4, 80331), που εξειδικεύεται στα μαύρα, τραγανά βιολογικά καρβέλια ψωμιού και στεγάζεται σε έναν πανέμορφο χώρο με περίτεχνη μπαρόκ λιθοδομή στο εξωτερικό του. Στον απέναντι δρόμο βρήκαμε ένα φανταστικό μαγαζί με υλικά ζωγραφικής, το Schachinger (Josephspitalstrasse 6, 80331). Mεταξύ άλλων, εμπορεύεται χρώματα (ακρυλικά, λαδομπογιές, γκουάς κ.λπ.) της γερμανικής εταιρείας Schmincke και καταπληκτικά παλιομοδίτικα στιλό και χαρτικά. Φυσικά, τον γιο μου ενδιέφερε περισσότερο η επίσκεψη στο κατάστημα Hypeneedz (στο πέρασμα Asamhof, Sendlinger Str. 26a, 80331), για τη συλλογή του από μοντέρνα καθημερινά ρούχα σε έναν στιλάτο και άνετο χώρο.
Από την Asamkirche περπατήσαμε λιγότερο από 10 λεπτά κατά μήκος της οδού Sendlinger, για να φτάσουμε στη Marienplatz, τη μεσαιωνική πλατεία στην καρδιά της πόλης. Συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών που συρρέουν για να δουν το διάσημο Glockenspiel Clock. Το ρολόι με τα μηχανικά αγαλματίδια που απεικονίζουν την ιστορία του Μονάχου χτυπάει κάθε μέρα στις 11 το πρωί και στις 12 το μεσημέρι. Μην το χάσετε, είναι πολύ όμορφο θέαμα. Από την πλατεία τριγυρίσαμε στην απίθανη υπαίθρια αγορά, τη Viktualienmarkt. «Τις ηλιόλουστες ημέρες του χρόνου είναι ιδανικό μέρος για να φάτε και να πιείτε μια μπίρα. Αλλά μπορεί να καθίσει κόσμος στο τραπέζι σας χωρίς να ρωτήσει, συνηθίζεται αυτό στη Βαυαρία», μας είπε η Loukia, προτείνοντας να δοκιμάσουμε τα παραδοσιακά σάντουιτς Leberkäs ή Hax’n με χοιρινό. Όσοι δεν αγαπούν το κρέας, καλύτερα να προτιμήσουν τα πρέτζελ. Για τις πιο κρύες μέρες η ιδανική στάση είναι η Chocolaterie Beluga (Viktualienmarkt 6, 80331) για ζεστή σοκολάτα με εκχύλισμα τσίλι – εδώ θα βρείτε και δυνατά αφεψήματα, με αλκοόλ αν το επιθυμείτε.
Πήγη:kathimerini.gr
